Zondag 2, het kan verkeren

De week, in aanloop naar de wedstrijd van vandaag, was er even een tegenvaller. Pancratius 2 had zich terug getrokken wegens een tekort(?) aan spelers. Omdat Zwanenburg al tegen deze buren had gespeeld en had gewonnen, stonden er ineens 3 punten minder op het conto van het tweede. De 8^e plaats was het gevolg met 10 uit 9.

Vandaag moest het tweede naar Utrecht, tegen koploper Kampong 3. Begin november 2020 ontmoetten beide ploegen elkaar voor het laatst. Net als vandaag toen ook in Utrecht. Het 2^e was destijds koploper en Kampong 3 stond op de 3^e plaats. Allerlei beperkende maatregelen waren van kracht. De dug – out was de kleedkamer en was net groot genoeg om alle kleding te beschermen tegen de regelmatige regenbuien. Zelf glipte ik toen sneaky in vermomming naar binnen. Het tweede bood de toenmalige 35+ ploeg veel ruimte met foute passes bovendien en verloor met 4 – 0. In de rust bleef iedereen droog staan en liep de kleinste scheids die ik ooit gezien heb, wat rondjes in de middencirkel.

De tijd schrijdt voort en dus gaan we over tot de orde van vandaag, zonder beperkende maatregelen. Hoewel er geen wolk aan de strak blauwe hemel te bekennen was werd ik bij aankomst toch op een bui getrakteerd. De bijvelden (6 t/m 9) van de plaatselijke hockeyclub werden besproeid en het kleine briesje blies het nodige vocht richting de voetbalvelden. Kampong  kwam het veld oplopen en verrassenderwijs ontwaarde ik allemaal jonge spelers. De 35+ ploeg van “opa” had een stapje terug gedaan. Ook was de opstelling van het tweede een verrassing dat i.t.t. vorige week nu over 5 wissels beschikte. Ik overwoog, overzag, ondanks de uitbundige aanwezigheid van de zon gehuld in een dikke jas en meende dat vandaag alles mogelijk was. Al ras na de aftrap om 11.08 uur ging Zwanenburg er vol voor en verstoorde de passing van Kampong. Dat probeerde de bal rustig rond te laten gaan om vervolgens een opening te kunnen vinden. Het er vol voor gaan van Zwanenburg had tot gevolg dat menig speler zichzelf voorbij liep en ook veel goede bedoelingen voortijdig strandden. Wouter pakt een bal af, speelt daarna twee man uit om vervolgens een pass in de voet van de tegenstander te geven. Maar hij was niet enige. In de eerste helft was alleen Nigel Ciebrant overtuigend met zijn openingen van de ene naar de andere kant. Toch was het Zwanenburg dat af en toe voor de goal verscheen, kansjes kreeg en zover er echte kansen waren stond de prima keeper van Kampong zijn mannetje. De tegenstander kwam in de eerste helft drie maal goed weg met de aanvalsdrift van Zwanenburg, waarbij één maal iedereen al opveerde maar de bal nog door een speler van de lijn werd gehaald. Keeper Ronald werd in de eerste helft niet één maal op de proef gesteld en zo werd de brilstand bij rust een feit.

Na rust werd er bij Zwanenburg gewisseld. Drie man wel te verstaan. Dat leek meteen tot resultaat te leiden toen Jordy Vierbergen, na een voorzet van rechts, bij de tweede paal knap met buitenkant voet leek binnen te tikken. Maar weer reageerde de keeper van Kampong adequaat en dat deed hij daarna nog een paar keer. Zwanenburg kreeg de overhand en het was wachten op een uitdrukking daarvan op het niet aan gezette scorebord. En het gebeurde. Een aanval, door het midden, bal kwijt, bal weer heroverd, passje naar links, kappen en voorzet over iedereen heen die bij de tweede paal kwam en door Nick de Graaf diagonaal werd binnen gekopt; 0 – 1. Het was tot dan toe niet het beste voetbal dat beide partijen hadden laten zien maar deze voorsprong voelde lekker aan. Kampong ging op zoek naar de gelijkmaker maar eigenlijk bakten zij er niets van. Keeper Ronald Hagman moest attent blijven, maar echt moeilijk kreeg hij het niet. De bonkige, niet echt voetballende spits van Kampong vertoonde voor mij grote gelijkenis met Henk Veerman. Henk blijft, al waggelend, sportief zijn best doen. Deze spits speelde, ook al in de eerste helft, op lompe wijze regelmatig een balletuitvoering na. De scheids trapte er gelukkig niet in en na de voorsprong van Zwanenburg namen zijn schwalbes toe en ontsnapte hij nog aan een gele kaart. De scheids liet het bij een vermanend woord. Doordat Kampong wat meer naar voren ging spelen kreeg Zwanenburg meer ruimte. Maar in de counters was het allemaal ff net niet. De officiële speeltijd kwam ten einde maar het is dan altijd de vraag hoeveel tijd de leidsman er nog bij telt. Veel kon het niet zijn na 2 x wisselen en slechts één korte blessure behandeling. Dat is dan normaal 2 á 3 minuten. Maar de drie minuten grens werd overschreden alsook de 4 en de 5. Zouden we weer iemand hebben die net zo lang laat doorspelen tot het gelijk wordt? Zes minuten extra. Kampong krijgt nog een vrije trap maar levert hen niets op. Zwanenburg ruimt op en de bal gaat naar voren. Een counter zogezegd. Het had nog wat voeten in de aarde maar na drie mislukte doelpogingen achtereen wist Nick de Graaf de bal het juiste vervolg te geven: 0 – 2 (90+6) Er volgde nog een aftrap van Kampong en nog 2 minuten speeltijd maar na net geen 100 minuten was het toch klaar.

Vorige week vroeg ik mij nog af of er vandaag een stunt in zou zitten. Het antwoord is duidelijk, want zoals blijkt, kan het verkeren. Volgende week eindelijk weer eens een thuiswedstrijd. VSV 2 is dan de tegenstander en in normale doen valt er dan wel wat te halen en dat is hard nodig ook.