Zondag 2 weet waar het staat

Al een hele tijd (ergens vanaf eind augustus) riepen spelers en trainers bij het tweede, met de blik op de volgende wedstrijd, dat daarna zou blijken waar het tweede staat. Sinds eind augustus werd er niet meer verloren. Vandaag weer een nieuwe testcase in Utrecht tegen Kampong 3. Het tweede had (voor de beker en in de competitie) met ruime cijfers van Bloemendaal 2 gewonnen. Vorige week won Bloemendaal 2 met 3 – 0 van Kampong 3. Van het vorige seizoen kan ik mij nog herinneren dat deze ploeg slim, sluw en geslepen is. Een ander woord hiervoor is “Veteranen” waarbij één der spelers zelfs “opa” wordt genoemd. Bij het betreden van het enorme complex zag ik op het pleintje naast het veld in mijn ooghoek een klein meisje (groep 5 of 6) behendig met een hockeystick bezig. Ze had geen hockey bal, geen voet bal maar iets daartussenin. Wie weet wat haar toekomst nog brengt overdacht ik onderweg naar een bijveld. Daar bleek sprake te zijn van de zoveelste variant der interpretaties hoe het corona virus op afstand te houden. De dug – out fungeerde als kleedkamer. Keurig op tijd zette de kleine schriele leidsman het spel in gang. Kampong trapte af maar Zwanenburg veroverde al snel de bal. Dat was slechts van korte duur want na een onnauwkeurige pass kon de bal naar “opa”(nr. 7) geplaatst worden. Die kapte, draaide en opende met een loepzuivere pass naar een volledig vrijstaande medespeler: 1 – 0. Ik schrok er niet van. Bij twee eerdere wedstrijden was de opening van Zwanenburg ook niet erg overtuigend en kwam het tweede ook eerst achter. Ik wachtte dus rustig het overtuigende spel van het tweede af maar dat bleef nog even uit. Ondertussen probeerde de tegenstander via hun nummer 7 tot meer aanvallen te komen maar die werden, zei het soms met kunst en vliegwerk, onschadelijk gemaakt. Het duurde meer dan een kwartier voordat Zwanenburg aanvallend van zich liet spreken. Een goede bal in de loop van Dennis over links. Maar waar hij vorige week meteen uithaalde bleef hij nu te lang doorlopen. In de 22^e minuut was het woord weer aan Kampong. Slecht uitverdedigen, gevolgd door een verkeerde crosspass, leidde tot hun tweede treffer. Tot aan de rust kreeg alleen Jimmy Bakker uit een corner nog een vrije kop kans maar zag de witte derby star over de lat heen gaan.

In de rust kreeg niemand iets te drinken en de scheids drentelde wat rond in de middencirkel. Bij de ene dug – out was het rustig en klonk af en toe wat ontspannen gelach, terwijl rondom de andere de spelers vermanend werden toegesproken. Na 10 minuten pauze verveelde de scheidsrechter zich stierlijk en floot voor het begin van het tweede bedrijf. Daarin moest Zwanenburg zijn fiere koppositie alsnog zien waar te maken. Maar het beeld bleef als in de eerste helft. Rommelig en onzuiver en na weer eens knullig balverlies lag de boel achterin volledig open waarna de handen bij Kampong in de 60^e minuut voor de derde keer de lucht in gingen. Zwanenburg probeerde het wel maar liep tegen zichzelf te spelen. Slechts één scoringskans heb ik in de tweede helft mogen waarnemen. Kampong daarentegen besloot hun uiterst effectieve spel aan de hand van hun nr. 7, in de 90^e minuut nog met een fraaie goal waardoor een 4 – 0 verlies voor het tweede een feit werd en nu zal weten waar het staat. Was het grootmoedigheid? Onderschatting van de dertigers? Een complete off – day? Het was een beetje van alles wat en dat moet je niet doen als je tegen het elftal van “opa” moet. Het meisje dat ik vóór de wedstrijd met een hockeystick bezig zag kwam aangelopen en vroeg aan de nummer 7 van Kampong: “heb je gewonnen opa?”. “Natuurlijk meissie”.

Het zou mij niet verbazen als er vanaf volgende week voorlopig weer niet gevoetbald gaat worden. We zullen het zien. Als het wel zo is, is het hopen dat de spelers zich de komende week weer zullen herpakken.