Zondag 2 halverwege

Na mijn beperkte wedstrijdverslag van vorige week, waarbij het meer om de randverschijnselen ging dan over de wedstrijd zelf, vandaag maar weer volle bak aandacht voor de hervatting van de competitie. Wedstrijd 13 van dit seizoen werd vandaag verspeeld na een lange winterstop.
Nadat SDZ 2 op 15 december onterecht wist te winnen waren die koploper geworden met 25 punten. Hooglanderveen stond na die zondag tweede met 23 punten en vier andere ploegen, waaronder Zwanenburg en de tegenstander van vandaag RODA’23, met 22 punten. De wedstrijd begon, zoals te doen gebruikelijk, pas om 11.07 uur omdat er, bij +2 graden op het veld, door de scheids mobiel werd gecontroleerd. Ondanks het verlies van de tos en daardoor de 1e helft de verkeerde kant op spelend, vloog Zwanenburg er vanaf de eerste minuut in. Nam het initiatief zou je kunnen zeggen. Het speelde met een behoorlijk hoog tempo en daar had RODA’23 het lastig mee. Al in de 6e minuut kreeg Zwanenburg over links een dot van een kans maar doorzag de keeper van de tegenstander de bedoeling. Er ontrolde zich steeds meer aanvallen en die gingen vaak over rechts. Daar stond Luuk de Graaf wiens inzet en soms ook snelheid een plaag was voor zijn tegenstander. Aanvankelijk bleef enig rendement uit. Dat rendement werd wel gevonden door het midden. Lars van Drommelen ontfutselde een bal van de tegenstander op de rand 16 en gaf de bal aan de nog ruimschoots op eigen helft staande vliegenier Patrick Selvi. Die kapte een man uit en zag alleen maar blauwe lucht voor zich. Ergens in de verte gloorde dan wel de landingsbaan die hij weldra vond. Zijn landing was perfect. Oog in oog met de sluitpost (zijn specialiteit) wist hij in de 26e minuut de juiste route te vinden: 1 – 0. Nog eens twee aanvallen over rechts volgden maar Luuk wist de bal telkens niet goed bij een medespelers te krijgen. Er volgde nog een aanval over rechts. Het was drie maal is ….. en nu Luuk legde de bal wel kort voor. Uit de kluts kwam het speeltuig voor de voeten van Stijn terecht. Die bedacht zich geen moment. Nog terugdenkend aan zijn A1 periode als spits, haalde hij vol uit en zag in de 32e minuut de bal aan de binnenkant tegen het dak van het doel terecht komen: 2 – 0. Hoewel RODA’23 evenveel punten had verzameld als Zwanenburg vroeg ik mij gaandeweg de eerste helft af waar zij die vandaan hadden gehaald. Bij deze voorsprong blies de niet verkeerd fluitende leidsman (alleen erg pietluttig bij niet juist genomen inworpen) na 45 min.(+1) af. Daarbij bedacht ik mij in de rust dat deze leidsman in de eredivisie een wedstrijd zomaar kapot zou kunnen fluiten.
Vóór de rust had ik Bas van Leijden al warm zien lopen. Er zijn van die coaches die bij + 2 graden een speler eerst 46 minuten laten koukleumen en die mag dan in de rust “warm” lopen. Hij mist dan de korte opwarming nog even in de kleedkamer en niet te vergeten dat heerlijke bekertje, niet met blote handen vast te houden, hete thee.
Bas kwam en Luuk bleef. De scheids probeerde wat verloren tijd in te halen door de rust iets in te korten. Het was RODA’23 dat meteen de bel liet rinkelen. Maar het was, zoals ik al vaker schreef, veel gespin en weinig wol. Het spelniveau daalde bij beide partijen en de volledig in het zwart gehulde baas van vandaag ging daarin mee. Viel er dan nog wat te beleven in deze tweede helft? Ja en Nee. Geen doelpunten meer. Een hoofdrol voor de steeds meer wegzakkende man in het zwart. Een botsing tussen Stijn en de keeper van de tegenpartij leek onschuldig. De keeper kon niet verder en de kleinste speler van RODA’23 trok handschoenen aan. Niet één keer werd door Zwanenburg geprobeerd om de 1.54cm lange keeper met een hoge bal te passeren. En weer deed de man in het zwart zijn best zich te laten gelden. Hij leek al steeds meer de 12e man voor RODA’23 en toen Milan bij een aanval over links met een sliding een voorzet wilde voorkomen, was het raak. Terwijl Milan nog even doorgleed, tot zo ongeveer net over de achterlijn, rolde de bal achter hem aan. Aldaar toucheerde de bal zijn onder het lichaam gehouden arm. Dit was de kans. Hij kon een penalty geven en voor de vorm gaf hij ook nog geel aan Milan. Het sloeg nergens op maar de pingel was een feit. Vandaag stond niet vaste keeper Ronald Wagman onder de lat maar Tijn Koster die tot aan dit moment een betrouwbare indruk maakte. Hij werd “man of the match” door de niet verkeerd genomen penalty er uit te ranselen waardoor het geloof van iedereen op het pakken van drie punten overeind bleef. Bas van Leijden wist de 45 minuten niet uit te spelen na een grove charge van een tegenstander. Voor verkeerd ingooien floot hij menigmaal maar nu bleef deze overtreding onbestraft. Vlak voor tijd deed een RODA’23 speler op de helft van Zwanenburg nog een ultieme poging de bal in bezit te krijgen. Hij en zijn tegenstander gingen ruggelings onderuit. De scheids trok tot mijn verbazing direct rood voor de RODA’23 speler. De laatste 2 minuten met 10 man deden er voor hen niet meer toe. Ook niet voor Zwanenburg dat nu de helft van de competitie er op heeft zitten. Daarin heeft het nu al 2 punten meer behaald (25) dan in het hele vorige seizoen (23). Kampioen worden? Nee! Degraderen? Nee! Lekker voetballen, hoewel dat volgende week lastig zal worden tegen Kampong 3 uit. Zwanenburg 2 staat vooralsnog heel knap met DCG 2 op een gedeelde 2e plaats. Maar volgende week geen Raymond Graal(vakantie), geen Bas van Leijden(vakantie +geblesseerd) en geen Milan (geschorst). Thuis werd met pijn en moeite van deze geroutineerde ex 1e elftal spelers met 2 – 1 gewonnen. Maar ja, eerder behaalde resultaten …………