Zaterdag 1 ziet groen voor de ogen

Het is alweer 19 jaar geleden dat Rocco de Vos, na de fusie, aantrad als eerste trainer van VV Zwanenburg. Na één jaar hield hij het zelf alweer voor gezien. Later kwam ik hem bij Geel – Wit tegen en de laatste paar jaar bij Spaarnwoude. Volgend seizoen gaat hij met Schoten een vernieuwde poging met een eerste elftal doen. Vandaag ontmoetten we elkaar nog in mijn buurdorp voor de wedstrijd tegen mijn club VV Zwanenburg. Aan de Populierenlaan werd het op 28 oktober 2023 een 4 – 2 overwinning voor de thuisploeg. Maar iedereen weet dat eerder behaalde resultaten geen garantie zijn voor de toekomst.

Toen ik via de kleine opening het terrein betrad liep ik gelijk door naar het 1^e veld zoals dat ook op de site van de bond was vermeld. Ik waande mij even bijna alleen. Net naast mij stonden 3 mannen van de thuisclub zich te verbazen over het feit dat er krijtlijnen op het 1^e (gras)veld waren getrokken. Dat was blijkbaar te laat gebeurd want al ras bleek dat de wedstrijd op het naastgelegen kunstgrasveld werd gespeeld. Ik zag een zeer corpulente scheidsrechter in een strak groene outfit uit de kleedkamer komen, vergezeld door een pupil met wedstrijdbal en spelers van de ene club links en de andere rechts achter hem aan. Pas om 15.12 uur gaf hij het startsein voor de wedstrijd die flitsend van start ging. Dennis Loogman trapte af en deed dat achteruit. Na een paar keer van links naar rechts op het middenveld werd Demy na 1 minuut weg gestuurd en de eerste kans was een feit. Het bleef bij de kans en de spelhervatting van de Spaarnwoude goalie naar voren werd doorgewerkt tot in de 16 van Zwanenburg. Aldaar ontspon zich een wedstrijd omhoog springen om de bal uit te verdedigen en weer terug te brengen. Uiteindelijk leek uitverdedigen het te winnen want de bal belande met een boog eindelijk buiten de 16. Daar stond nog een Spaarnwoude speler die de kolderieke voorstelling de afgelopen 50 seconden op afstand had gadegeslagen. Hij bedacht zich geen moment en nam het leer in één tijd op zijn pantoffel waarna keeper Kevin die inzet in de 3^e minuut flitsend via de onderkant van de dwarsligger achter zich in het doel zag verdwijnen: 1 – 0. Zwanenburg was het even kwijt en Spaarnwoude had duidelijk de overhand. In de 11^e minuut leek het nog erger te worden. Wederom op zeer fraaie wijze wist een Spaarnwoude speler de bal tegen de touwen te werken maar deed dat vanuit buitenspel positie. Daarna herpakte de ploeg van trainer Bert zich enigszins en toog zo nu en dan ten aanval. Joshua leek wel dreigend maar enig rendement bleef uit. Demy kwam wat dichterbij maar de nul bleef op het niet aanwezige dus spreekwoordelijk bord staan. Beide aanvallers wisselden van kant en de druk op het Spaarnwoude doel nam toe en leek te worden beloond. De tot dan toe al warrige leidsman stond nog op de rand van de middencirkel toen de keeper van Spaarnwoude bij een doelpoging van Zwanenburg tot twee maal toe de bal opzichtig vanaf achter de doellijn haalde. 1 – 1 zou je denken maar de man in het groen had het niet gezien. Overleg met de boomlange grens van Spaarnwoude was een schijnvertoning. Het spel werd grimmiger want de irritatie over de man met de fluit nam toe. Een aanval over de linkerkant van Spaarnwoude waarbij op het middenveld een speler van Zwanenburg een flinke duw in de rug krijgt. Dat mag van de scheids en net buiten de 16 grijpt Melvin met een sliding in. Een onterechte vrije trap is het gevolg. Daaruit scoort Spaarnwoude in de 32^e minuut de 2 – 0. Melvin baalt en vraagt de scheids om uitleg. Die blijft het antwoord schuldig en zijn enige verweer is een gele kaart voor de vraagsteller. Een doodschop uitdelen mag maar praten niet. Daarna is er van voetbal tot aan de rust geen sprake meer en dreigt door het acteren van de Hulk de wedstrijd uit de hand te lopen. Na 45 + 6 floot hij iets na 16.00 uur voor de rust.

Na de rust bleek Melvin te zijn gewisseld voor Bas van Leijden. Meteen na de hervatting liet Spaarnwoude zoveel mogelijk de bal rond gaan en was het tijd rekken al begonnen. En wat ik de laatste tijd steeds vaker zie is dat dan menig speler kermend tegen de grond gaat maar al ras weer topfit aan het spel deel neemt. Het niveau van de in dat opzicht al niet te hoogstaande wedstrijd zakte steeds verder weg. Ook nu was de man in het groen daarbij bepalend. Hij nam de meest vreemde beslissingen waarbij steeds vaker geen sprake meer was enige neutraliteit. Het duurde en het duurde maar het gebeurde toch. Een goede pass op links naar Demy. Die liet zijn tegenstander zijn hielen zien en schoot vervolgens met buitenkant voet met een fraaie curve buiten bereik van de keeper in de 69^e minuut binnen: 2 – 1. Zwanenburg ging er vol voor en Spaarnwoude verdedigde met hand en tand. Soms lagen er drie spelers tegelijk te kermen op de grond en de leidsman wist af en toe niet meer wat er allemaal gebeurde. De tijd schreed voort en menig Spaarnwoude speler trapte na een fluitsignaal de bal nog even weg. In 10 minuten tijd constateerde ik dat tot vier maal toe. Waar ik op Zondag bij een in dat opzicht licht vergrijp van Jordy twee maal geel zag verschijnen maalde deze scheidsrechter er niet om. Oh, toch wel. Nadat de grens van Zwanenburg noodgedwongen de laatste 10 minuten nog moest opdraven deed hij de Spaarnwoude spelers even na. Nu haalde hij wel een kaart uit zijn kontzak. Rood! Gelukkig zag hij zijn fout in en bleef het bij (evenzogoed onterecht) geel. De laatste vijf minuten braken aan en Zwanenburg ging voor alles of niets. Met nog drie minuten te gaan verdedigde Spaarnwoude met een lange trap naar voren uit. Hun aanvoerder ging er achteraan maar werd op de achterlijn gestuit. Hij zeeg achter de achterlijn kermend ter aarde, keek of de scheids op hem lette en rolde snel even het speelveld in. De scheids legde het spel stil en sukkelde zijn kant op. Toen de speler zich op handen en knieën weer oprichtte mocht het spel verder waar het gebleven was en sprintte de dood gewaande aanvoerder zich vlak langs de leidsman terug naar zijn positie. Donkergeel was op zijn plaats geweest. En zo sleepte Spaarnwoude met behulp van de in het groen gehulde twaalfde man,  om 17.15 uur de overwinning over de streep. Bij het verlaten van het veld werd de scheidsrechter begeleid door een cordon beveiligers. Het belette de supporters van vak A niet om de man in het groen nog even een stukje van zijn familie in het oor te fluisteren.