Wandel voetballers zijn krasse knarren

De krasse knarren van het wandel voetbal zijn voor geen kleintje vervaard. Afgelopen dinsdag (27 februari) vroor het ‘s – morgens dat het kraakte en er stond ondanks de kou toch 14 man te trappelen om een potje voetbal te spelen. Er waren vooraf al een paar afzeggingen omdat Opa op moest passen, een ander wegens vakantie en wat dies meer zij. Maar helaas was de kunstgrasmat bevroren en om schade daaraan te voorkomen had alleskunner Rien Kruyt de sportzaal in de Olm kunnen regelen. Met grote grijnzen op de gezichten gingen aldaar in de kleedkamer de hoofddeksels af, werden de handschoenen uit gedaan en ontdeed menigeen zich van een jack of zelfs een lange broek. Ton Bloemberg bedacht ter plaatse een warming up die wel wat korter duurde dan normaal. Zo verviel het onderdeel voetgolf gezien de beperkte ruimte. Ton deelde twee partijen in van 7 man. Een pylon diende als kop van jut en als je die vanuit het speelveld raakte kreeg die ploeg een punt. Scoren via de muur was verboden. Er traden telkens vier matadors per partij in het strijdperk en er werd dus doorgedraaid. Dat bleek achteraf een lumineus idee want het spel op de harde vloer was wel intensief. Normaal is Klaas van den Berg de man met de fluit maar die was er niet. Toen Rien tijdens een actie iets te onbesuisd deed en ook nog de bal te hoog speelde klonk er ineens een bestraffend fluitsignaal. Ik had een heus scheidsrechters fluitje bij mij.

De ploeg met de oranje hesjes ging furieus van start en kwam al snel op een 3 – 0 voorsprong. Dat kwam mede doordat de andere ploeg een open spel speelde waardoor de pylon met grote regelmaat onbeschermd bleef. De hesjes ploeg daarentegen had een tactische zet. Eén van de vier spelers bleef vóór het doelwit staan en bij een wissel werd die wachtpost onmiddellijk door iemand anders ingenomen. Er leek geen doorkomen aan. Maar de andere ploeg verzon ook een list en bleef op een gegeven moment de bal achterin eindeloos rond spelen. Het werkte want de hesjes ploeg moest af en toe uit zijn schulp kruipen om in balbezit te kunnen komen. Zo werd het toch nog een wedstrijd en eindigde het duel uiteindelijk in een score van 9 – 9. Man van de dag was Ab Kreike die er in de zaal maar geen genoeg van kon krijgen. Hij maakte veruit de meeste speelminuten. Hij weigerde regelmatig te wisselen en als hij dat dan deed stond hij meteen al weer te trappelen. Na meer dan een uur spelen werd er afgefloten en was het tijd voor koffie. Rien mocht een applaus in ontvangst nemen voor het prima regelen van deze ochtend die intensief was en menigeen harde kuiten had bezorgd. Het deert de krasse knarren niet, die volgende week gewoon weer op het veld staan.