Zaterdag 1 komt goed weg

Weer terug in een nat en koud Nederland, kon ik de verleiding niet weerstaan om weer eens een potje voetbal te kijken. De zaterdag 1 speelde zo ongeveer bij mij in de achtertuin dus toog ik naar DSK in Haarlem. Daar maakt het niet uit in welk team je speelt,  al is het maar één keer in je leven, je speelt altijd op het hoofdveld. Dat overkwam onze zaterdag 1 dus vandaag. Het begin van de wedstrijd zag er veelbelovend uit.  Zwanenburg was heer en meester dus restte DSK, met ex Zwanenburg speler Iggy Stolwijk in de gelederen,  niet anders dan achter de feiten aan te lopen. De rood, zwart, blauwen kregen kansjes maar was in het begin nog niet scherp genoeg ofwel bij de les. Het duurde en het duurde terwijl de door Bert tevoorschijn getoverde inval keeper alles van ruime afstand kon blijven aanschouwen. En ja hoor, daar was hij dan.  De openingstreffer, gemaakt door Demy Sijtregtop uit een vanaf eigen helft goed opgezette counter: 0 – 1. Zwanenburg ging aanvankelijk door met dit spel maar verzuimde een paar keer kort achter elkaar om de tegenstander op een hopeloze achterstand te zetten.  De wedstrijd kantelde zelfs zo ongeveer een kwartier voor rust. DSK greep soms fors in, schuwde geen enkel duel en ook aan werklust ontbrak het hen niet. De toeschouwers werden tot aan de rust op een soort van hotsen knotsen voetbal getrakteerd. Op slag van rust wist DSK daarbij nog op gelijke hoogte te komen: 1 – 1.

Bij het begin van de tweede helft gingen beide ploegen verder waar ze na 45 minuten mee bezig waren geweest. Een groot foutenfestival aan beide kanten en het was het aankijken eigenlijk nauwelijks waard.  Iets wat van een aanval van DSK weg had leek binnen de 16 van Zwanenburg onschadelijk te worden gemaakt. De bal werd uitverdedigd, althans zo leek dat, maar in plaats een ferme trap naar voren raakte het speeltuig een medespeler en viel pardoes voor een volledig vrij staande tegenstander die van deze meevaller in de 68^e minuut dankbaar gebruik maakte: 2 – 1. DSK had tot nu toe nog slechts één maal weten te winnen en leek nu op weg naar een verdubbeling daarvan. Er werd gewisseld. Bij Zwanenburg nog maar 1 keer bij gebrek aan meer. Tim Reemer kwam voor Demy. Bij DSK liepen 4 spelers te trappelen van ongeduld en die kwamen er één voor één in. Het behoorde tot het protocol van tijdrekken. Ik keek op mijn uurwerk. Nog een kwartier. Even later nog 10 minuten . Menig Zwanenburg toeschouwer hield het vroegtijdig voor gezien. Er hingen donkere wolken boven Haarlem en sneeuw en dus gladheid dreigde om over verlies nog maar niet te spreken. De wisselingen deden DSK geen goed. Ineens was er sprake van een Zwanenburgse  omsingeling. Een voorzet werd de 16 van DSK in geslingerd en Tim Reemer kreeg zijn hoofd er tegen. De goede DSK keeper pareerde die met één hand maar was daarna in de 86^e minuut kansloos op de rebound van Dennis Loogman: 2 – 2.  De drie overgebleven Zwanenburg volgers waren op zich blij met deze puntendeling maar vonden het toch teleurstellend. Rien zocht zijn scooter op en uit de donkere wolken viel inmiddels hagel en kleurden de straattegels wit. Charles de Leeuw en ik bleven tot het bittere einde waarbij het wachten was op het ontsteken van de veldverlichting. Het was officieel tijd en Zwanenburg, dat DSK volledig in de tang had, probeerde het over links nog één keer. De voor 98% op rechts spelende Joshua von Mauw vertoefde op dat moment op links, werd aangespeeld, ondernam een rush en zette met zijn verkeerde linkervoet voor. Tim Reemer toucheerde de bal slechts en die schoot door naar de tweede paal. Daar leek Jeroen(?) in kansrijke positie te staan maar een DSK speler voorkwam dat met een uitgestoken been. Helaas voor hem en heel DSK belandde de voorzet van Joshua door hem pardoes in eigen doel: 2 – 3. Het was inmiddels donker en er werd niet meer afgetrapt. Tja, wat een schijtmazzel.