Zondag 2 zonder entourage

Het was wat aan de late kant, maar uiteindelijk werd toch besloten om 100 jaar voetbal in Halfweg en Zwanenburg te vieren. De bond werkte desondanks mee en schrapte de nodige wedstrijden in dit weekend. Alleen de bekerwedstrijd op zondag in de 8e finale van het 2e elftal tegen hoofdklasser Velsen 2 kreeg geen genade van onze bobo’s. De bierdampen van zaterdagavond waren nauwelijks opgetrokken toen ik om 9.45 uur op het complex arriveerde. De zon was net boven de kim uitgestegen en de twee puntige, moskee achtige kleine tenten wierpen hun schaduw over het parkeerterrein. Niemand binnen de club voelde zich verantwoordelijk voor deze eigenwijze houding van de bond. De koppen gingen in het zand. Maar er moest wel gevoetbald worden dus wierp ik mij, als trouwe volger van het tweede, op om alles dan maar in goede banen te leiden. Gewapend met sleutels, bij elkaar 1 kg. wegend en lijkend op een cipier in de koepel, zag ik het normaal als toegang diende hek openstaan. Er was een opening in de tent en kon zo door lopen. Ter hoogte van de normale ingang van de kantine kroop ik uit het zeildoek en ontwaarde een zo goed als compleet 2e team. Ik keek nog eens rond, zag twee of drie nieuwe gezichten maar miste ook twee bekende. Eén ervan kwam even later over het veld aanlopen. Hij riep hé Arie maar ik zag hem niet door de “ramen” van de tent. De teambespreking begon in de bestuurskamer, ik ontving de tegenstander en bedacht zelf dat zij in kleedkamer 8 mochten. Zo ver mogelijk van het tweede af. Toen ik ook de scheidsrechter onder de hoog geplaatste reclameborden zag lopen floot ik hem even terug om hem de juiste weg te wijzen. Hij was blij met mijn actie en begroette mij met “goedemorgen jongeman”. Ik kreeg even de neiging om snel nog even mijn kicksen van huis te halen. Vlak daarna kwam de tweelingbroer van de eerdere speler die ik daarvoor niet herkend had. Beiden begonnen desondanks in de basis.
Er zijn geen pasjes meer maar met zijn telefoon in de hand controleerde de vriendelijke scheidsrechter uitgebreid de spelers van beide partijen. Daarna nog één minuut stilte wegens een overlijden bij Velsen en dus werd er om 11.07 uur pas afgetrapt. Er stonden wat mensen langs de kant maar dat werden er allengs meer. Daaronder was ook Jan van Wieringen die met zijn elektrische vervoermiddel de flonders in de tent wist te trotseren. Zwanenburg was de betere en aanvallende ploeg en na 20 minuten betaalde dat zich uit. Mitch gaf een goede steekpass op Patrick die mooi afrondde: 1 – 0. Vijf minuten later leek de voorsprong vergroot te worden maar belandde de inzet van Luuk op de lat. Uit de tegenstoot kwam Velsen in de 25e minuut voor het eerst bij de 16 van Zwanenburg. Een terugspeelbal op keeper Ronald leek onschuldig maar die vergiste zich deerlijk. De bal ging onder zijn voet door en Velsen kwam door dit cadeautje langszij. Nog eens 10 minuten later werd er achterin weer geschutterd en werd het tweede cadeau een feit: 1 – 2. Feestganger maar wel verdedigende middenvelder Thimo hield het na amper 3 uur slaap, voor gezien. Velsen trok zich terug en ging op de counter loeren. In de 45e minuut (+1) werd deze cattanagio tactiek tot mijn grote ergernis nog beloond ook. Nu wel met een “normaal” doelpunt: 1 – 3. Het werd tijd om limonade voor de spelers en thee voor de scheids te regelen. De inmiddels tot zeker 50 man uitgegroeide toeschouwers konden tijdens de rust bij 5 graden nergens terecht en was het voor hen afzien vandaag. Toen dat allemaal achter de rug was kreeg ik even mee dat de leidsman van Turkse komaf zijn eigen vlaggetjes voor zijn assistenten had mee genomen. Er zat een knop op het handvat waarop de lijnrechter kon drukken als er iets zou gebeuren wat hij niet had gezien. Om dat waar te nemen had de scheidsrechter een armband om die dan ging trillen. Nog even en ook wij worden in de gaten gehouden door de VAR. Ik zag dingen gebeuren die de scheids niet zag maar de knop werd door beide assistenten niet gebruikt. De tweede helft was een evenbeeld van het laatste kwartier in de eerste helft. Zwanenburg speelde vooruit en Velsen loerde op de counter. Nog twee A1 junioren betraden het veld waarbij Tom van Es zijn voorland even liet zien. Het waren vooral de spelers op het middenveld die graag naar voren wilden maar gaven bij balverlies niet thuis. Vooral Lars en Milan zagen met grote regelmaat een overtal aan Velsen spelers op zich af komen. Ronald trad nu wel een aantal keren goed op waarmee hij een debacle voorkwam. Zwanenburg bleef opportunistisch maar het was per saldo veel gespin en weinig wol. Dat het nog 1 – 4 werd was voor de statistieken maar gaf ook een vertekend beeld. Verkleumd droop een ieder af. Uitgeschakeld voor de beker bij een entourageloos decor.