Zondag 3 ontvangt zondag 2

Inmiddels gebruind door de zon in de afgelopen 5 weken ging ik vanmorgen op tijd van huis om naar de Zwanenburg Derby ta gaan kijken. Nadat de zuidelijke buitenring (Troelstralaan) van Zwanenburg drie weken lang was afgesloten, kon ik daar vandaag weer gebruik van maken. Het scheelde mij wel zeker 1 minuut reistijd. Op het sportcomplex aangekomen zag ik een lange rij mensen voor de toegang staan en kon ik nog ternauwernood een kaartje bemachtigen. Ik schuifelde met de massa mee het terrein op en zag kans om ter hoogte van vak A een plekje te veroveren. Toen de spelers, voorafgegaan door de scheidsrechter en zijn assistenten, het veld op kwamen viel mij op dat de aanvankelijk aangewezen leidsman er niet was. Het bleek dat die bij een partijtje beachvolleybal dacht dat hij jonger was dan hij werkelijk was en een vreemde capriool met een blessure moest bekopen. De heer D. Nibbering was zijn vervanger en die floot precies op het middaguur de wedstrijd op gang.

Het was de thuisploeg die meteen naar voren voetbalde hetgeen de bezoekers zeker 5 minuten lang handen vol verdedigend werk opleverde. In de 6^e minuut kwam het in witte shirts spelende tweede even voorzichtig op de helft van het 3^e. Veel stelde dat niet voor en het derde bleef onverdroten richting het doel van het 2^e spelen. Tot grote kansen kwam het echter niet. Naarmate de wedstrijd vorderde kreeg keeper Wouter van het derde steeds vaker een speler met een wit shirt aan in beeld en moest soms handelend ingrijpen. Even leek hij daarbij geblesseerd te raken maar de bijna 2 meter lange doelwachter richtte zich manhaftig weer op. Langzaam maar zeker draaide het optisch overwicht om en ontstonden er kansen voor het 2^e. Bij sommige daarvan was het een wonder dat er niet gescoord werd.  Vaak stond Wouter in de weg, bij tijd en wijle geholpen door een medespeler. In de 38^e minuut wéér een doelpoging van het 2^e en weer stond Wouter zijn mannetje. De bal stuitte echter naar de zijkant van het doel waar een speler met een wit shirt de bal alsnog tegen het net wist te frommelen: 0 – 1. Daar bleef het bij tot de 45^e minuut die direct een fluitsignaal opleverde zodat iedereen weer even bij kon komen.

Na de onderbreking gooide coach Ron Linthout bij het 3^e wat meer gewicht in de strijd en speelde het derde naar de kantine toe alwaar zich een talrijk publiek bevond. Onder luide aanmoediging trok het derde weer ten strijde in een poging de minimale achterstand ongedaan te maken. Er ontvouwden zich een paar leuke aanvallen van het 3^e waarbij de bal snel van voet naar voet ging maar de keeper van het 2^e kwam maar zelden in beeld. Dat was aan de overkant wel iets anders waar keeper Wouter geregeld de handen vol had om zijn doel verder leeg te houden. Het tweede kreeg een paar corners die aanvankelijk niets opleverden, tot in de 56^e minuut de bal wel goed in de 16 viel en het meteen raak was ook: 0 – 2. Even rook het derde aan de aansluitingstreffer toen Zakka vanaf 20 meter een venijnig schot produceerde. Het projectiel vloog echter recht op de keeper af. En wederom uit een corner liep het 2^e in de 64^e minuut nog verder uit: 0 – 3. De wedstrijd was gespeeld en de vraag was alleen nog of het derde de eer nog zou kunnen redden. Het antwoord na 90 minuten was “nee”. Het tweede wist nog wel te scoren en in de 89^e minuut kwam de eindstand op het bord; 0 – 6. Op woensdagavond 7 mei is de return.