Ach dacht ik vanmorgen. Ik ben er nou toch. Omdat Rien in het ziekenhuis lag en zijn maat Pierre met griep thuis moest blijven, nam ik vandaag hun honneurs waar. Ik moet zeggen “het was best druk zo in mijn eentje”. Maar wel verschrikkelijk leuk om vele enthousiaste ouders met hun kinderen van 8 en 9 jaar op het voetbalveld bezig te zien. Na twee sessies, één om 9.00 uur en daarna om 10.30 uur, was het op veld 1 te doen met onze grote jongens van de zaterdag 2. Na de blamage van vorige week tegen Het Begon Op Klompen werd het de hoogste tijd om weer punten te pakken. En daar liet het tweede geen gras over groeien. Al 3 minuten na het eerste fluitsignaal lag de bal in het doel van tegenstander Marken 2. Mijn mede analist en ik gingen er voor staan maar kwamen daarna bedrogen uit. Marken 2 was wakker geschud en draaide al ras de rollen om. Zwanenburg moest in de verdediging en deed dat met Sonny als centrale verdediger met verve zo leek het. Het genieten van de voorsprong duurde echter maar kort nadat al ras de 1 – 1 op het door mij bediende scorebord verscheen. Vervolgens ontrolde zich wel een strijd maar dat was tevens een foutenfestival. Aan beide kanten ontbrak het aan voetballend vermogen. Veel verkeerde passes en vooral de opbouw van achteruit ging bij Zwanenburg menigmaal mis. Daardoor was het niet aan het aanvallend vermogen van Marken te danken dat zij in rest van de eerste helft de beste kansen kregen. Maar de rust werd in evenwicht gehaald.
Precies op tijd begon het tweede bedrijf en zag ik een energiek tweede hun wil aan Marken opleggen. Het enige wat Marken kon doen was hard werken, er flink in gaan en proberen om met lange halen alsnog thuis te komen. Maar het was Zwanenburg dat kansen kreeg. Soms dotten maar niemand vond de juiste weg richting het net achter de keeper van Marken. Zelfs niet vanaf 2 meter afstand. Ik zag aan beide kanten wissels warm lopen waaronder voor Zwanenburg good (old) Tim Reemer. Terwijl Zwanenburg volharde in het verkwanselen van kansen deed Marken dat bij een der spaarzame aanvallen hunnerzijds ook. Ik keek naar de tijd op de scorebord. Nog 20 minuten, nog een kwartier. De wissels kwamen er in. Tom & Tom en ook Tim. Nog 10 minuten, nog 5 minuten en ik meende dat de 1 – 1 wel zou blijven staan. Maar ineens een uitbraak van Marken en een speler die over rechts alleen op keeper Ryan af kon gaan. Ik zag bij veel spelers van Marken de handen al in de lucht gaan om die vervolgens op hun voorhoofd te zien eindigen. De bal ging ruim voorlangs. De tijd op het scorebord sprong op rood. De 90 minuten waren vol. Niet lang daarna kreeg Tim Reemer een bal van Tom aangespeeld links vlakbij het doel. Wat hij daarna deed riep herinneringen op aan oude tijden. Hoewel rechtsbenig draaide hij op 1 m2 om zijn as en liet met een ferme knal met links diagonaal in het dak van het doel de keeper kansloos: 2 – 1. De broodnodige punten waren binnen.
Reageer