Zaterdag 1 red het vege lijf

Het was vandaag de laatste thuiswedstrijd dit seizoen van onze Zaterdag 1 en dat was mij twee weken geleden even ontgaan. Vandaar nu toch nog, maar nu wel het laatste, verslag van dit seizoen. Uit het gelijknamige dorp kwam Vogelenzang 1 op bezoek. Aldaar was er, op 10 minuten na, de hele wedstrijd geen reet aan. In die 10 minuten kwam Zwanenburg eerst met 1 – 0 achter maar wist toen in 9 minuten de schade te herstellen en werd het 1 – 2. Er was daarna nog van alles mogelijk en trainer Bert droomde nog van nacompetitie. Het liep allemaal anders waarbij trainer Bert slechts machteloos moest toekijken.

Klokslag 14.30 uur zette de geheel in het zwart uitgedoste en naar later bleek frivole scheidsrechter het spel op gang en nam Zwanenburg, onder het toeziend oog van een volledig gevuld vak A, direct het initiatief. Al na 4 minuten loonde dat zich uit toen linksachter Carl de Brouwer, geposteerd bij de tweede paal, binnen wist te koppen: 1 – 0. Zwanenburg hield de overhand en de ploeg uit Vogelenzang kwam nauwelijks tot aan de 16. Terwijl alle zitplaatsen in vak A waren bezet kwamen er nog steeds supporters binnen druppelen. Zij moesten echter genoegen nemen met een staanplaats.  Helaas wist Zwanenburg van het overwicht niet te profiteren. Het sprong  vaak te onzorgvuldig ofwel slordig met de mogelijkheden om. Ja en daar is ie weer, de ijzeren voetbalwet. Als jij het niet doet…., Voor het eerst na 35 minuten drong Vogelenzang de 16 binnen en zag door de kleinste speler van het veld zijn kopbal in het doel verdwijnen: 1 – 1. Zwanenburg leek de weg kwijt want in de 38^e minuut lag het rechts achterin helemaal open en profiteerde de Oranje – zwarten optimaal: 1 – 2. Na de 1 – 0 voorsprong had ik dit in de tweede helft niet vreemd gevonden, maar nu al! Het werd nog erger toen Vogelenzang vlak voor rust nog een keer van door Zwanenburg geboden ruimte gebruik maakte en de 1 – 3 op het bord verscheen. Bij deze stand zou Zwanenburg als één na onderste eindigen, mede door …..?!

In de rust fluisterde trainer Bert alle spelers nog iets in het oor en de vraag is dan altijd of dat dan helpt. Het leek even van wel want al in de 47^e minuut, na een flitsende start van Zwanenburg, wist Jeroen van Smeerdijk de aansluitingstreffer te scoren: 2 – 3. Vogelenzang liet zich niet van de wijs brengen en bleef ook de aanval zoeken onder het motto van geloof in eigen kunnen. Maar zij kwamen bedrogen uit. Hoewel het nog enige tijd duurde kwam Zwanenburg door een combinatie tussen Joshua en Lucas in de 78^e minuut langszij: 3 – 3. Nou ja, in ieder geval 1 puntje dacht ik. Waar normaal het moraal en de conditie in de tweede helft te wensen overliet gaf Zwanenburg nog even flink gas en zette Vogelenzang onder druk. Trainer Bert beschikte over slechts één wissel. Tim Reemer was de pineut en nam vanaf het begin langs de zijlijn de vlag ter hand. Toen hij een zucht van verlichting slaakte nadat hij zijn gele hesje mocht verruilen voor shirt nummer 23 en de vlag aan een ander kon overdragen, maakte hij zijn reputatie als “killer” meer dan waar. Een slim hakje aan een medespeler leverde bijna een voorsprong op maar nadat dit mislukte deed hij het in de 82^e minuut zelf maar: 4 – 3. De Zwanendans bleek uiteindelijk mooier dat het vogelengezang want het werd door Dennis Loogman nog 5 – 3 ook hetgeen tevens de eindstand was. Daarmee eindigde de Zaterdag 1 onderin, op de 9e plaats toch nog, omdat het bij Spaarnwoude en ZSGO nog mis ging vandaag. Volgende week de laatste wedstrijd bij Overbos 1 om “des Arie’s baard”.

Het had zo mooi kunnen zijn. Direct of via na – competitie alvast naar de 4^e klasse om de overstap van de zondag 3^e klasse naar de zaterdag wat draaglijk te maken. Het mocht, om velerlei oorzaken, niet zo zijn.