Zaterdag 1 weet nog wat het is

Na nog maar 5 dagen terug uit het warme en zonnige Frankrijk, stond ik vorig jaar op 2 december met een dikke winterjas aan langs de lijn bij de uit wedstrijd tegen DSK 1. Bij tijd en wijle werd een ieder toen getrakteerd op een fikse hagelbui. De drie punten gingen nog wel mee naar Zwanenburg maar vraag niet hoe. Het leek een voorbode want vóór de thuiswedstrijd vandaag tegen DSK werd er in de laatste 8 wedstrijden slecht 1 punt gehaald.

Onder hele andere weeromstandigheden, vaal zonnetje, weinig wind en 17 graden, werd vandaag, zoals gebruikelijk de wedstrijd pas 7 minuten na het geplande aanvangstijdstip op gang gebracht. De schriele fluitist was de kleinste man van het veld en liep dan ook af en toe schielijk tussen en onder de benen van de boomlange DSK verdediger door. Die verdediger moest flink aan de bak in het eerste kwartier waarin Zwanenburg twee grote kansen kreeg. De grootste van die twee was voor Tim Reemer. Schuin voor het doel koos hij, oog in oog met de keeper, de korte hoek en dat is precies waar een doelwachter altijd op rekent. Nou ja, niets aan de hand zou je denken. Op naar de volgende mogelijkheid. Maar daarin kwam Zwanenburg bedrogen uit. DSK toog eens naar voren en wist zowaar de 16 van Zwanenburg te halen. Er volgde een steekpass op maat naar één der DSK spelers die zich nét binnen het strafschopgebied bevond. Hij nam aan, kapte en met zijn goede rechter haalde hij in de 17^e minuut plots uit waarna keeper Kevin het nakijken had: 0 – 1. De aanvankelijk in vak A en B opgesplitste supportersschare, begon terstond te morren en verenigden zich in het welbekende vak A. De spreekkoren rolden over het veld en dat gaf de spelers de nodige extra energie. Zelfs “die ene” liet zich niet onbetuigd. DSK kwam onder druk te staan en hield nog lang stand onder de aanmoedigingen van het volledig uitverkochte bezoekers vak. Maar in de 28^e minuut moest de DSK verdediging toch capituleren nadat een Zwanenburg doelpoging gekeerd werd maar Lucas Wilhelmus in de rebound het net alsnog liet bollen: 1 – 1. Het smaakte naar meer maar dat bleek eenvoudiger gezegd dan gedaan. DSK trok af en toe aan de noodrem en Zwanenburg kreeg een vrije trap op de rand van de 16 schuin vóór het doel. Dennis Loogman schoot een paar weken geleden vanaf die plek tegen Terrasvogels heel fraai binnen. Ook nu ging hij er voor maar wist de keeper zijn inzet te keren. Bij het uitverdedigen beging DSK meteen wéér een overtreding nét buiten de 16 maar nu bijna recht voor het doel. Wederom eiste Dennis de vrije trap op en terecht zoals bleek. In de 35^e minuut wist hij met een gekrulde inzet de keeper alsnog te verschalken: 2 – 1. Daarmee was, op nog één kans voor Zwanenburg na, de koek tot aan de rust op.

Toen na ruim 15 minuten alle spelers weer op het veld stonden miste ik de kleine leidsman. Die bleek er wel te zijn, stond achter wat spelers verscholen en was druk doende met allerlei formaliteiten. Net als in de eerste helft bediende hij zichzelf ook van allerlei rituelen met de nodige handgebaren rond zijn gezicht. Zo’n 14 minuten achter op het schema begon toch de tweede helft. Tim Reemer was vervangen door Jeroen van Smeerdijk. Zwanenburg nam meteen de controle over de wedstrijd en dat resulteerde al snel tot resultaat. Waar Daimy Zijtregtop in de eerste helft niet gelukkig was met zijn voorzetten was hij dat al na 10 minuten in de tweede helft wel. Na een goede actie over links legde hij de bal in de 55^e minuut prima terug op de schoen van Lucas Wilhelmus: 3 – 1. Daarna begon het wisselen van spelers aan beide kanten. Zwanenburg liet DSK af en toe zijn gang gaan maar tot aan de 16 en niet verder. Na een tijdje keek ik even op het scorebord. Ik zag 75.52 staan en moest dus nog even een kwartiertje door bijten. Bij beide ploegen ebde de energie weg, alhoewel één der wissels van Zwanenburg nog wel wat meer wilde. Die kreeg in de extra tijd van links achteruit een perfecte pass en leek de 4 – 1 op het bord te zetten. Maar zoals zo vaak keek de grens van DSK niet naar het moment waarop de bal gespeeld werd maar naar het moment dat die aan kwam en de scheids trapte er in. Zo bleef het bij een 3 – 1 overwinning en weten Bert en zijn spelers na 8 wedstrijden nog wel wat winnen is.

Dit was vooralsnog mijn laatste verslag van de Zaterdag 1 dit seizoen wegens andere bezigheden de komende weken binnen én buitenshuis, gevolgd door een langdurig vertrek naar het buitenland.