Zaterdag 1 krijgt pin op de neus

Het was lang geleden dat ik richting Santpoort – Zuid ging om bij Terrasvogels een wedstrijd van Zwanenburg te bekijken. In al die jaren was daar nog geen spat veranderd. Alleen de heenweg ging via een omweg waardoor ik even de weg kwijt was. Eenmaal gearriveerd was de aftrap net genomen en zag ik Zwanenburg een klein overwicht hebben, met de nadruk op klein. Verheffend was het allemaal niet, alleen Terrasvogels maakte iets meer fouten dan Zwanenburg.  Beide ploegen creëerden nauwelijks kansen dus was het veelal tussen de twee strafschopgebieden te doen.  Als één der ploegen dan toch bij de rand 16 wist te komen sloeg de twijfel toe en duurde het allemaal veel te lang. En wat ik vooraf al vreesde (Terrasvogels uit altijd lastig) werd na 26 minuten bewaarheid. Een slecht uitverdedigde bal van Zwanenburg werd meteen omgezet in een voorzet door Terrasvogels. Eén der vogels wilde simpel binnen tikken maar struikelde over de bal, nam die in zijn val al frommelend toch mee en eindigde precies over de doellijn: 1 – 0.  Terrasvogels (twee na onderste) stond op voorsprong en aangezien zij nog slechts één keer wisten te winnen konden de spelers en aanhang hun geluk niet op toen de rust aanbrak.

In de rust bleek keeper Kevin niet verder te kunnen en kwam ook Bas van Leijden in het veld. De scheids nam het er van in de rust die bij invallende schemer de tweede helft pas op gang bracht. Invaller Bas liet zich een paar keer gelden, wilde wel maar kon het niet alleen.  Het niveau bleef bedroevend laag en ik zag de bui al hangen. Hoewel het droog bleef kreeg Zwanenburg een koude douche te verwerken toen het onder “druk” staande Terrasvogels een counter in de 79^e minuut goed uit speelde en fraai afrondde: 2 – 0.  De duisternis trad in en het werd een schimmenspel. Zwanenburg ging over tot een alles of niets offensief. Het schimmenspel werd bij tijd en wijle letterlijk want de ene na de andere speler van Terrasvogels zeeg kermend ter aarde teneinde tijd te rekken. Toen de 90 minuten voorbij waren  zag ik vanaf rechts een Zwanenburg speler een voorzet geven die ook werd binnen gekopt: 2 – 1. Over wie dat was tast ik echter in het duister. Om 16.35 uur bleek dat het laatste wapenfeit te zijn en bleef Zwanenburg in het donker vertwijfeld achter. Het vertoonde spel, op een hobbelig grasveld, was gespeend van enige kwaliteit. Zwanenburg zakt op de ranglijst naar de 5^e plaats en zal na de winterstop uit een heel ander vaatje moeten tappen om bovenin de 5^e klasse mee te kunnen blijven doen. Vorige week was het een zure druif, vandaag kreeg Zwanenburg de pin op de neus.