Vorige week moest de Zaterdag 1 het hoofd buigen voor koploper Sportief. Het leek aanvankelijk een afstraffing te worden maar na een 4 – 0 achterstand wist Zwanenburg het nog spannend te maken door tot 4 – 3 terug te komen. Maar toen de 5 – 3 viel was het alsnog gedaan. Vandaag speelde de Zaterdag 1 weer thuis en kwam het boven hen staand Kamerik op bezoek. Uit werd met 3 – 1 verloren. Nieuwsgierig als ik ben was ik toch wel benieuwd hoe het er vandaag aan toe zou gaan. Bij het betreden van ons complex viel mij op dat het aanmerkelijk rustiger was dan twee weken geleden. Het weer werkte niet echt mee en ook de afwezigheid van een DJ was duidelijk waarneembaar. Desalniettemin telde ik op deze gewone zaterdag zo’n 60 toeschouwers. Onderdeel daarvan was een select gezelschap dat zich, hoe kan het anders, vlak naast de kantine ingang achter het doel bevond. Die zagen al na 5 minuten sterspeler Dennis Loogman uitvallen. Hij wilde wel maar kon niet. Carl de Brouwer werd zijn vervanger. Optisch oogde Kamerik de betere ploeg. Die lieten de bal goed rond gaan en hielden dat langer vol dan Zwanenburg. Echte kansen kreeg Kamerik niet en voor zover er wat werd ondernomen was onze doelwachter goed bij de les. Aan de overkant kwamen er ook wat kansjes. Gefrommel, kluts maar het beslissende tikje bleef uit. Na precies drie kwartier blies de jonge leidsman bij een brilstand voor rust. Op dat moment bedacht ik mij dat er bij de Zaterdag 1 (vijfde klasse) de nodige jonge, ambitieuze scheidsrechters rond lopen, waar de zondag 2 (res. 1e klasse) het doorgaans met 65 + ers moet doen om nog maar over de blindganger van afgelopen zondag te zwijgen.
Na de rust verzamelde het selecte gezelschap zich weer op zijn plek. Ik merkte op dat Zwanenburg nu naar de kantine toe spelend een psychologisch voordeel had. De regen vertoonde af en toe nog een stuiptrekking en dreef het gezelschap bij tijd en wijle uiteen. Het werd weer droog en met gemengde gevoelens zagen we Trainer Bert Loogman Daimey wisselen voor Tim Reemer. Eén van ons schreeuwde af en toe een aanwijzing over het veld. Het bleef gelijk op gaan en iedereen was het er over eens dat 1 doelpunt wel eens genoeg zou kunnen zijn voor de winst. En zo geschiedde. Ineens was daar de beslissende actie. Jeroen Smeerdijk, die toch al een sterke wedstrijd speelde, ondernam rond de middencirkel een rush en precies op het juiste moment rondde hij die af met een steekpass op maat naar Joshua. Die had hier een uur op gewacht en stelde niemand teleur met het vervolg, waarbij hij twee opponenten te snel af was en ook de keeper wist te passeren: 1 – 0. Kamerik ging op zoek naar de gelijkmaker maar liep daarbij soms zichzelf voorbij, miste scorend vermogen en voor zover het doelgericht was zag het de Zwanenburg goalie of een hard werkende verdediger in de weg staan. De minimale winst was binnen. Het selecte gezelschap bleek uit kenners te bestaan en toog na het eindsignaal voldaan huiswaarts.
Arie, weer een geweldig verslag van deze wedstrijd, bijna net alsof je er zelf geweest bent , zag je Zaterdag weer langs de lijn staan kijken naar onze Veteranen 45 + , wederom een moeilijke wedstrijd in deze competitie , deze werden naar huis gestuurt met een grote nederlaag 7-1 . Ook nu weer een wedstrijd met geweldig positie en samenspel , kan ook niet anders dit zijn stuk voor stuk voetballers uit een “gouden lichting” van onze vereniging, die elke week met groot plezier naar de training komen en op de Zaterdagen er voor gaan.
Zou zeggen neem je pen mee a.s Zaterdag, en laat de lezers het idee geven dat ze er zelf bij zijn geweest.
Groet,
Simon Padt