Zondag 2, Hagman niet Brugman wel

Toen ik vanmorgen, ruim op tijd, het sportcomplex betrad snelde iemand mij met een bal in de hand, vooruit. Het was keeper Ronald Hagman van het tweede maar niet gehuld in sportkledij. Hij was zo genereus om een door één der spelers over het dak geschoten bal op te halen. Geblesseerd vroeg ik. Nee, corona en ik deinsde meteen een stapje terug. Hij was alweer “vrij” gegeven dus kon er wel bij zijn. Zijn plaats werd ingenomen door Max Brugman, die normaal gesproken bij het 1^e op de bank(?) zit. Het aantal “corona” meldingen om mij heen zou binnen het uur vervijfvoudigen. Het nieuws daaromtrent is volledig verstomt en dus gaan we er mee om alsof het een griepje is.  

Bij de wedstrijd van het tweede was vandaag sprake van een partij tussen twee middenmoters. De winnaar zou aansluiting maken met de bovenste helft op de ranglijst. De verliezer verblijft daarna bij de onderste helft en moeten vervolgens naarstig op zoek naar punten. VSV 2 stond op plaats 10 met nog een wedstrijd tegoed en Zwanenburg op plek 8. De corpulente leidsman floot om 11.03 uur voor het beginsignaal en Zwanenburg ging meteen goed uit de startblokken. Het zat bovenop de bal, dekte kort en gaf VSV geen kans om opbouwend wat dan ook maar te proberen. De Zwanenburgse ijver leverde een overwicht op en zorgde er voor dat het spel zich het eerste kwartier op de helft van VSV afspeelde. Maar helaas bleef enig rendement uit. Zoals te verwachten was daar ineens een tegenstoot van VSV maar greep keeper Max overtuigend in. Hij maakte verbaal, doorspekt met een zachte G, aan zijn medespelers even bekend dat zij, ondanks het overwicht achterin bij de les moesten blijven. De bal ging weer naar voren, naar de linkerkant waar de rechtsbenige Sil Kesbeke hem in de voeten kreeg. Hij zette voor en Dennis Loogman kon er net niet bij maar achter hem liep Raymond Graal ook nog en die wist in de 20^e minuut, al struikelend zichzelf maar gelukkig ook de bal over de doellijn te werken: 1 – 0. Het leek er op dat het tweede de smaak te pakken had en niet veel later werd linkspoot Dennis Loogman over zijn favoriete kant weg gestuurd. Zijn voorzet bereikte Sil Kesbeke die eenvoudig kon binnen tikken: 2 – 0. Het tweede liet de aanvalsdrift even voor wat het was en liet VSV nog geloven. Nadat de 45 minuten exact waren gespeeld viel het mij tegen dat de score niet nog hoger was tegen dit povere team. De laatste jaren heb ik met het tweede goede ervaringen tegen VSV. In mijn tijd was het altijd een werkploeg, hard en onverzettelijk. Het betere voetbal leed dan zelfs wel eens het onderspit. Voor mijn gevoel was het kortom nog niet gedaan. Maar de tweede helft was nog geen 3 minuten oud toen zich één der mooiste doelpunten zich voor mijn ogen ontrolde. VSV probeerde aan te vallen maar de bal werd door Zwanenburg onderschept en terstond bij Milan Hengeveld ingeleverd. Die zag Dennis over links gaan en verzond een dieptepass op maat. De prima in de loop aangegeven pass nam Dennis goed aan, kapte een speler uit, daarna de keeper en uit een moeilijk hoek wist hij een nog een te hulp gekomen VSV verdediger te verschalken. Zijn inzet verdween op sublieme wijze tegen het dak van het doel: 3 – 0. Dit was een breekpunt en niet lang daarna was er sprake van knoeiwerk bij VSV. De keeper hervat het spel, de verdediger speelt dwars over en dat moet je niet doen als Sil Kesbeke op de loer staat. Die kon dus in de 56^e minuut de bal eenvoudig in het lege doel deponeren: 4 – 0. Terwijl in de rust Mees den Dekker al was vervangen door Daniël Roodenrijs maakte diens broer David (beiden overigens normaliter in het 3^e spelend)  ook zijn opwachting voor de aangeslagen Wouter Mulder. Zwanenburg nam duidelijk gas terug en dat zorgde er voor dat keeper Max ook af en toe in beeld kwam. Maar het eerstvolgende noemenswaardige moment was toch voor Zwanenburg. Ruim voor de 16 werd Daniël aangespeeld, nam de bal goed aan, deed een paar passen naar voren en haalde vervolgens, vol op de wreef hard en diagonaal naar de verste hoek uit: 5 – 0.  De wedstrijd leek daarna door Zwanenburg uitgespeeld te worden en VSV had de kopjes al laten hangen. Toen één der VSV spelers door de pietluttige scheids ook nog een tweede gele kaart kreeg, vervolgens 4 minuten wachtte tot de speler zijn rondje achterom het doel had voltooid en via het hekje het veld verliet was het helemaal klaar en leek de wedstrijd dood te bloeden. Maar er kwam toch nog een leuk slotakkoord. In de eerste helft was hij niet te stoppen. Zijn loopvermogen, zijn dribbelingen, zijn overzicht in de eerste helft maakte hem tot dan toe voor mij de man van de wedstrijd. De tweede helft was hij er wat minder nadrukkelijk maar deed zijn werk prima. Door zijn inzet wist hij er nog 6 – 0 van te maken waardoor Nigel Zwarts zijn nominatie meer dan waar maakte. Vorige week hield Hagman de 0 en vandaag Brugman ook. Voorwaar, lekker bezig.

Na deze overwinning stijgt het tweede naar de 6^e plaats en sluit aan bij de bovenste helft. Daar vertoefd ook Abcoude 2 (4^e plaats) waar het tweede volgende week naar toe moet. Twee jaar geleden won het tweede daar nog makkelijk ( 1 – 5) maar dat zal a.s. zondag een stuk lastiger worden.