Zondag 2 en 3 doen het halve werk

Nadat het tweede en het derde poulewinnaar in de strijd om de KNVB beker waren geworden begon voor beiden, op een normaal moment in het jaar, de competitie. Toch was ik vandaag even in de war. De Tour de France is bezig en het was een fantastische zonovergoten zomerse dag. Het was echter niet 20 juli maar 20 september. Op het niet erg gangbare tijdstip van 11.15 uur werd er in Utrecht bij Sporting ’70 door Zwanenburg afgetrapt. De bal ging met enige nonchalance rond en het leek of de spelers hun huid nog even op wilden pimpen. Het leder belande achterin en de laatste man voor onze sluitpost besloot toen toch maar eens de weg naar voren te zoeken. Zijn poging daartoe ketste af op het been van een tegenstander waardoor diens ploeggenoot vrij baan kreeg en onze keeper kansloos liet: 1 – 0. Met nog 88 minuten te gaan geraakte ik niet meteen in de stress en kreeg ook geen last van enige andere, nog nader te duiden aandoening. Dat bleek terecht want het tweede herpakte zich en schakelde een tandje bij. Het spel voltrok zich vervolgens overwegend op de helft van de thuisploeg maar het duurde nog tot de 14^e minuut voordat dit tot resultaat leidde. Een Zwanenburgse voorzet van rechts werd door een tegenstander pardoes in eigen doel gewerkt: 1 – 1. Er waren kansen voor Zwanenburg vóór de gelijkmaker maar daarna regen die zich aaneen. De enige die vóór rust, met enig fortuin, nog kans zag het net te vinden was Dennis Loogman. Hij prikte met een dubbele kluts in de 29^e minuut de bal binnen: 1 – 2. Toen de pauze ten einde liep en de spelers weer richting veld gingen arriveerde er een verlate Zwanenburg supporter. Die vroeg aan de net bij hem langs lopende Patrick hoeveel het stond en of hij nog gescoord had. Op dit laatste antwoorde Patrick “Ja, bijna 5 keer”.  De marge had al veel groter moeten zijn maar door het nog minimale verschil hielden de spelers en de hele jonge coach van Sporting’70 nog hoop. Die vertrokken fel uit de startblokken en Zwanenburg werd even overrompeld. Een mooie aanval van de thuisploeg werd fraai afgerond in de 50^e minuut. Gelukkig reageerde de scheids op het wat weifelende vlagsignaal van onze grensrechter Raymond Graal. Het tweede was wakker geschoten en pakte de draad van de eerste helft weer op. Menig speler van Sporting ’70 raakte vermoeid en nieuwe strijdlust werd ingebracht. Vooralsnog zonder resultaat. Ook Zwanenburg dreigde met vers bloed maar zag voordien Luigi over rechts opstomen, een voorzet afleveren en de bal tussen de palen, wederom door een eigen speler van Sporting ’70, in de 61^e minuut tegen het net ketsen: 1 – 3. Het leek gedaan, hoewel de thuisclub nog wel even aan drong. Van de vijf Zwanenburg wissels kwamen er nog vier binnen de lijnen. Dat bracht wel nieuw elan en dus kansen. Het echte verschil werd pas in de 82^e minuut gemaakt: 1 – 4. Drie minuten later was het nog een keer raak: 1 – 5. Tussendoor en daarna voorkwam de keeper van Sporting ’70 en ook al in de eerste helft, een grotere uitslag. Ik meende dat Zwanenburg met deze eclatante overwinning de koploper zou zijn. Maar SDZ 3 won met een nog hogere score dus staat het tweede nu tweede. Volgende week krijgt het Bloemendaal op bezoek. Hebben die bij de beker (6 – 1 winst voor Zwanenburg) zand in de Zwanenburg ogen gestrooid. Een gewaarschuwd team telt voor twee.

Ook het derde begon de competitie goed. Tegen een goede, jonge en leuke ploeg in Buitenveldert speelden die een meer dan puike eerste helft waarbij een wonderschoon doelpunt was te zien. De mannen van Bert Loogman gingen rusten bij een 0 – 2 voorsprong. De tweede helft liet de tegenstander meer van zich spreken maar die konden niet voorkomen dat het derde aan de streep er met de drie punten vandoor ging (2 – 3).

Voorwaar niet verkeerd deze eerste competitie zondag en zoals het motto dan luidt is een goed begin het halve werk.