Looproute en protocol massaal genegeerd

Afgelopen donderdagavond werd er na een paar maanden van drooglegging, weer eens gevoetbald op ons sportcomplex. Op een splinternieuw kunstgrasveld en omringd door allerlei maatregelen vanwege het Corona virus speelde ons 1^e elftal een oefenpartij tegen RODA’23, die naar verluid met 1 – 4 werd verloren. Het was niet superdruk dus een mooie gelegenheid om te zien of de maatregelen hun werk deden. Daartoe was, door veel en hard werk van onze clubmanager, een looproute uitgezet, zowel buiten als binnen. Het geheel werd voorzien van een uitgebreid protocol op de site. Dat onze manager, maar ook een aantal bestuursleden nog aan andere voetbalzaken toe kwamen was mij een wonder. Het verliep niet voor 100% zoals was gehoopt maar wel voor 80%. Slechts een enkeling liep toch tegen de draad (fel oranje pijlen op de tegels) in, waaronder twee coryfeeën?!!

Maar vandaag was de echte test. Op zondag, thuis tegen ZSGO/WMS, een oefenwedstrijd en ik was benieuwd. Naar het voetbal en het resultaat maar ook naar het gedrag van de bezoekers. Vóór aanvang van de wedstrijd deden twee bestuursleden en onze clubmanager een soort van handhavingsdienst. Bij binnenkomst je melden, naam en telefoonnummer opschrijven. Je aan de looproute houden. Men moest na aanvang van de wedstrijd binnen maar ook buiten op het terras zitten en niet blijven staan. Binnen was het niet te harden zo warm dus was het vooral buiten te doen. Buiten werd het terras al snel in tweeën gesplitst. De ene kant de jongeren aan de andere kant de “ouderen” (45+). Aan de kant van de jongeren was bij aankomst, ter begroeting, conform een oud in Frankrijk bekend ritueel, een kus op de wang de normale gang van zaken. Men hoopte samen en al ras werd het maximum aantal zwaar overschreden en meer dan 50% van het aantal toegestane personen wilde toch nog iets van de wedstrijd mee pikken en bleef staan. We steken even over en kijken hoe het aan de andere kant van het terras verliep. In het begin zaten daar een paar 65+  mannen aan de ronde tafel en konden die de wedstrijd gewoon volgen. Tijdens de eerste helft druppelde de een na de ander ook aan die kant binnen en tegen de rust werd ook daar het maximum aantal toegestane personen overschreden. Het overgrote deel bleef staan en ik zag geen reet meer. Alhoewel….

Het was rust en de tribune was aardig gevuld omdat die nog schaduw over de toeschouwers wierp. Bovendien was een regelmatig briesje hun deel. Volgens de looproute zou men na het afdalen van de tribune rechts af moeten slaan en om veld 1 heen moeten lopen om de kantine te bereiken. Iedereen, niemand uitgezonderd, toog linksaf, tegen de looprichting in, naar verlaving en toilet. Onze twee bestuursleden deden, met onze clubmanager, ook bardienst. Elk toezicht verdween en al doende kon ik niet anders constateren dat de looproute en het protocol massaal werd genegeerd. Zelfs toen ik er nog één keer tegen iemand wat van zei kreeg ik te horen “ik ben ziende blind”. Aan het toezicht houden zijn grenzen. Onze bestuursleden zijn geen betaalde boa’s maar ook gewoon vrijwilligers.  Die deden vandaag wat ze konden. De eigen verantwoordelijkheid der bezoekers was ver te zoeken, een enkele uitzondering daar gelaten. Corona in Zwanenburg? Gezien het gedrag waant men zich in Atlantis.  Hoe lang dit nog goed gaat vraag ik mij af. Een tweede golf lijkt met dit gedrag onvermijdelijk, met alle gevolgen van dien. In tegenstelling tot het resultaat van de wedstrijd (3 – 2 winst) verliet ik diep teleurgesteld het complex.